رطب خورده کی توان منع رطب کند!
نامه یکی از دوستان به آقای نوری زاد
آقای نوری زاد، سلام
در ابتدا می خواهم خبری به شما بدهم. دشمنان مصلحتی دیروز و دوستان قطعی امروزت آنقدر با نامه و نوشته هایت ذوق زده می شوند که عکس و نام و مطالبت جزء لاینفک رسانه های آنها شده است و برخی رسانه ها مثل سایت صدای اسرائیل هر هفته اقدام به انتشار نامه هایت می نماید که این نشان از رضایت اربابان امروز جنابعالی دارد. و اما بعد...
در نامه هایت شرایط حاکم بر کشور را به گونه ای ترسیم می کنی که گویا ترس از شکنجه و زندان و محکومیت جلوی هرگونه نقد و گله به رهبری را گرفته و هر کس دست به چنین اقدامی بزند پستوهای زندان اوین در انتظارش است.
این نوع نگاه سطحی شما به موضوع مهمی مثل نقد و گله به رهبری جای تعجب دارد چون در فضای هدایت شده حاکم بر رسانه های متنوع امروز، نه تنها انواع نقد های منصفانه و غیرمنصفانه نسبت به رهبر معظم انقلاب و جایگاه ایشان مطرح می شود بلکه در بسیاری از موارد توهین و افترا و تهمت های ناروا نیز به ایشان نسبت داده می شود و این در حالی است که افرادی همچون خود شما به عنوان مهره ای بس ناچیز در این سناریوی حمله به رهبری و جایگاه ولایت فقیه نقش به سزایی داری و از نوع بیانت نیز کاملا مشخص است که از ترس شکنجه و زندان و محکومیت هیچگونه لکنتی بر زبان و قلمت ایجاد نشده است. البته بگذریم که این موضوع جای بسی تأمل دارد که برای علت آن قضاوت را به مخاطبین می سپاریم.
با تمام این احوال بیان این موضوع از سوی شما که با عفو رهبری از زندان آزاد شده ای، برداشتی جز بی حرمتی به نمکدانی که از آن سالها ارتزاق کردی نمی توان داشت.
آقای کارگردان و بازیگر !
به حق اگر در برخی امور مثل کارگردانی و نویسندگی و ... سررشته ای نداری اما در افعالی همچون مدیریت چند همسر، مغلطه و دروغ بافی بسیار متخصص هستی و باید به شما دست مریزاد گفت.
انتقادات شما به رهبری، انسان را یاد مریض بی سوادی می اندازد که نزد پزشک متخصصی می رود و قبل از اینکه پیرامون علائم مریضی خود حرفی به دکتر بزند و دکتر نیز دارویی تجویز کند، شروع به توهین و فحاشی به پزشک معالج نماید و تخصص و سطح علمی و نحوه درمان بیمارانش را به باد انتقاد بگیرد و از دست خط تا نوع پوشش ظاهری و داروهای تجویزی احتمالی او را مورد هجمه قرار دهد.
قطعا آن پزشک متخصص با درک و فهم و سعه صدر خود، پاسخی جز لبخند بر لب و آهی بر دل برای آن مریض که دیگر امیدی به بهبود آن نیست، نخواهد داشت.
آقای نوری زاد
در لابلای نوشته هایت صحبت از مال پاک و حساب دنیا و آخرت و حساسیت به بیت المال می کنی. می دانی چرا نامه ها و دست نوشته هایت هیچ اثری بر هیچ کس و هیچ چیز نمی گذارد زیرا رطب خورده نمی تواند منع رطب کند.
نمی خواهم بگویم که خدای ناکرده مال حرام می خوری یا مال حرام خورده ای اما در احادیث و روایات اشارات فراوانی به تأثیرات مال شبهه ناک و حرام بر زندگی و فرزندان و عاقبت انسان شده است و به همین علت چند سئوال از شما دارم: حال و احوال فرزند بزرگت اباذر چطور است؟ هنوز با در آغوش گرفتن دخترهای نیمه عریان جلوی دوربین می رقصد؟ تکلیف آن ۵ میلیاردی که از سپاه برای ساخت فیلم ۲۰۰ میلیونی ۴۰ سرباز گرفتی چه شد؟ آیا آپارتمان های قیطریه را با حقوق بازنشستگی خود می سازی؟
برادر عزیز!
طوری از مرگ و زندگی حرف می زنی که انگار قرار است عمر نوح(ع) داشته باشی و مرگ، پیشروی شما نیست. آیا به قبر و قیامت خودت فکر کرده ای؟ آیا برای پاسخ به نکیرین جواب قانع کننده ای داری؟ یا اینکه اگر آنجا هم نتوانی جواب نکیرین را بدهی، نعوذ بالله نحوه برخورد ملائک عذاب با خودت را متوجه خداوند متعال می کنی و با نامه نگاری به حضرت حق، عدالتش را زیر سئوال می بری؟! و یا اینکه اصلا به این چیزها اعتقادی نداری که اگر اینطور باشد از نوشته خود پشیمانم چون دیگر امیدی به بازگشت نخواهد بود.
