محمد نوری‌زاد در آرزوی بازداشت
محمد نوری زاد با کارهایی که انجام داده هوادارانش را به ستوه آورده و باعث شده هوادارانش دیگر نام او را نه با افتخار که با خنده و تمسخر بر زبان می‌آورند.
محمد نوری‌زاد که تا چند سال پیش در روزنامه کیهان یادداشت‌هایی تحت عنوان «جهان پس از امریکا» منتشر می‌کرد و چند سال بعد هم به سیاق خیلی‌های دیگر در آن سالها دوربین به دست گرفت و چند فیلم سینمایی ساخت که انصافاً یک پلان از هیچکدامش هم در یادها نمانده حالا مدتی است فهمیده می‌توان با دستگیر شدن و زندان رفتن هم سری توی سرها درآورد.
اندک زمانی پس از آنکه محمد نوری‌زاد فهمید دیگر هر کاری بکند و هر نامه‌ای بنویسد کسی او را دستگیر نمی‌کند تصمیم گرفت روپوش سفید رنگی به تن کند و در نوشته ای روی آن به مجموعه‌های انقلابی اتهام بزند.
این ترفند هم البته جواب نداد و نوری زاد بازهم با شرمندگی به خانه
بازگشت، خبری از دستگیری نبود یا اگر چنانچه بازداشت میشد چند ساعت بعد آزادش می‌کردند.
کم کم خیل طرفداران به انبوه منتقدان تبدیل شدند.
محمد نوری زاد از چهره یک قهرمان مبارزه به یک «سانتی مانتالیست» تنزل داده شد و
حتی بسیاری به این باور رسیدند که اگر واقعاً نوری زاد در گفته‌های خود صادق است، چرا
چنان که خودش می‌گوید در چنان نظام مستبدی او را دستگیر و زندانی نمی‌کنند؟!
موج انتقادات اصلاح‌طلبان به اقدام محمد نوری زاد مبنی بر حضور در جمع معترضان به اسیدپاشی جلوی مجلس وارد شد. بسیاری از این افراد در صفحه‌های اجتماعی خود پرسیده‌اند اعتراض به حملات اسیدپاشان در اصفهان چه ارتباطی با اموال گم شده آقای نوری‌زاد در زندان دارد که وی با روپوش سفیدش جلوی مجلس حاضر شده و به تکرار همان ادعاهای خیالبافانه پرداخته است؟!
محمد نوری زاد در آخرین ابراز وجودش به جلوی کانون وکلا می‌رود و به خیالبافی خود در مورد اموال گم شده اش ادامه می‌دهد. ماجرایی که به شدت نوری‌زاد را افسرده و ناامید کرده است.
