انحرافات فکری محمد نوری زاد

محمد نوری زاد که بعد از فتنه ۸۸ نام او را در بسیاری از تحرکات ضد انقلاب مشاهده می کنیم، نه به دلیل نقش پر رنگش در وقایع فتنه ۸۸ بلکه به خاطر نامه های سر گشاده اش به رهبر انقلاب و توهین های هتاکانه وی به برخی مسئولین می شناسیم .

قلم نوری زاد در دوره ی سیاه دوم خرداد سلاحی بود که از سنگر امید بخش کیهان، رجاله های سیاسی و فرهنگی را هدف گرفته بود.

آن زمان که آیت الله مصباح یزدی یک تنه و مردانه به جهادی فرهنگی علیه منحرفان قیام کرد و آماج هجوم سخیف سست دینان قرار گرفت ، نوری زاد از معدود کسانی بود که قلم به دست گرفت و از روحانیت و شخص علامه مصباح دفاع نمود تا جائی که رهبری در مجلسی از این اقدام او با اسم و تفصیلات با تحسین سخن گفتند . ارادت و ایمان نوری زاد به انقلاب امام و رهبری چیزی قابل کتمان نیست.

شاید از همین رو باشد که ضد انقلاب در توهماتشان نوری زاد را به عنوان نفوذی نظام یاد کرده و اینک از وی می ترسند .

ریشه مخالفت های وی با نظام جمهوری اسلامی و یا افرادی از قبیل محمد نوری زاد را باید در عقده ها و جاه طلبی هایشان جست وجو کرد که آنقدر از تفکرات پیشینشان فاصله گرفته اند که لحن بیانیه هاو نامه های سرگشاده اش با گروهک های تروریستی، منافقین و شبکه های ضد انقلاب تفاوتی ندارد.

افرادی مانند نوری زاد که در ظاهر خود را به شکل انسان های متدین در می اورند اما در خفا اعتقادات مذهبی را به سخره می گیرند به آن درجه از انحراف فکری می رسند که روش زندگی خود را ابتدا بر اصل ظاهرسازی قرار داد تا بتواند به عنوان یک چهره ارزشی به اصول و ارزش های نظام حمله و از ماحصل این انتقادها تفکرات انحرافی خود را به جامعه القا کند.